Vorige week zaterdagmiddag vond ik, op mijn Deense, blauwe klepbank in de winkel, een dood vogeltje; een winterkoninkje. Helemaal gaaf, alsof hij net was gaan slapen. Ineens herinnerde ik me, dat ik een paar dagen daarvoor, bij het afsluiten van de winkel dacht dat ik iets zag fladderen. “Zal wel een schaduw ergens van zijn”, dacht ik en deed de deur twee keer op slot.
Inmiddels weet ik dat het geen schaduw was, maar een piepklein vogeltje dat of verhongerd of tegen het raam gevlogen is en dood is neergevallen. Te mooi om zo in de bosjes te gooien of erger nog, in de vuilnisbak te kieperen. “Ik laat hem opzetten”, dacht ik meteen en ging op zoek naar een dooie vogeltjes opzetter; een Preparateur zoals dat met een mooi Frans woord heet.
In de buurt vond ik er één, een preparateur, maar hij was even buiten dienst. Hij wist nog wel een collega, een goeie, maar die woonde een uurtje verderop. Mensen die mij een beetje kennen weten, dat als ik iets graag wil, het zeker gaat gebeuren. Dus twee dagen later stapte ik in de auto op weg naar de dierenpreparateur. Een uur later stapte ik uit met mijn verstijfde vogeltje, dat twee dagen in de vriezer had doorgebracht. Uiteraard in een zakje, want zo’n vogeltje leg je niet even tegen je bevroren broodzakje aan.
De zintuiglijke ervaringen bij binnenkomst in het huis van de dierenopzetter zijn niet te beschrijven. De geur van ontbinding van vogels, vossen, katten, honden, etc. was echt ranzig. Enigszins hersteld begon ik om mij heen te kijken; opgezette beesten, vogels, half vergane dieren in fermenteer bakken, dozen met schone botjes van vogeltjes die nog in elkaar gezet moesten worden, op de grond het skelet van een vinvis.
Daar stond ik dan met mijn mini vogeltje… Op een stokje? Nee, ik wilde hem gewoon naturel, op de grond. Dat was toch wel een beetje lastig, want instabiel zei de man. Oké, dan een klein stokje en misschien toch maar een klein standaardje eronder. Komt goed, zei hij en stopte mijn Koning bij al die andere beestjes in de vriezer.
En daar ligt ie nog steeds. Zal wel even duren, gezien de hoeveelheid werk die ik zag. Ik heb nog aangeboden enige ordening aan te brengen. “Kun je dat goed?”, vroeg hij. “Ik hou ervan”, zei ik. Maar hij ging er verder niet op in. Misschien dat hij wat ‘spul’ wil verkopen in mijn winkel. Daar gaat ie over nadenken en tot die tijd wacht ik met smart op mijn eerste vogeltje op een stokje.
Ria & Martin
Benieuwd naar het vogeltje! 🙂
Als jij boeken zou schrijven zou ik ze lezen! Ben ook benieuwd hoe jouw koninkje er straks uitziet.
Ik moest hier smakelijk om lachen. Niet omdat de vogeltje dood is dat is best wel triest. Mooi beeldend geschreven, ik zat er helemaal in. Dat arme vogel krijgt een mooie plek in de tuin of winkel.